Stilte om ons heen

Natuurbegraafplaats Witteveen

Ik word gebeld door een meneer die een afspraak met mij wil maken. We spreken af op mijn kantoor. Hij legt mij uit dat zijn vrouw ernstig ziek is en dat hij van te voren al informatie in wil winnen en mij wil leren kennen en kijken of er een klik is. Die klik is er meteen, heel fijn voor beiden. In het gesprek geeft hij aan wat de wensen en ideeën zijn rondom de uitvaart van zijn vrouw. Zij kan helaas zelf niet meer meebeslissen, omdat dit geestelijk niet meer mogelijk is. De uitvaart in de horecagelegenheid aan de overkant van de straat en de begrafenis zal plaatsvinden op de prachtige bosbegraafplaats een paar honderd meter verderop.


Op een nacht gaat de telefoon. Veel eerder dan verwacht belt meneer mij op dat zijn vrouw overleden is. Ik ga naar hen toe en we praten om 2 uur 's nachts met een kopje thee over hoe de afgelopen periode geweest is en dat het overlijden zo plotseling kwam. En toch is het goed zo, het ging echt niet meer. De echtgenoot en de kinderen verzorgen samen hun vrouw en moeder, ik assisteer waar dit nodig is. Als ik later in de nacht naar huis ga hebben we afgesproken dat de kist zo spoedig mogelijk in de ochtend komt. Als ik later op de ochtend weer terug kom bij de familie hebben mijn collega's van de uitvaartassistentie de kist gebracht en samen met de familie mevrouw erin gelegd. Heel waardig en mooi.


We gaan bespreken wanneer de uitvaart plaats zal vinden. Als dit alles op elkaar is afgestemd gaan we de kaart maken en later praten we over de mogelijkheden die er zijn om het afscheid in te vullen. De familie gaat hier zelf over na denken als ik weg ben om de kaarten op te halen. In de loop van de dagen krijgt het afscheid steeds meer de vorm zoals de familie het in wil vullen. Na het testen van de muziek en de foto's is het de volgende dag zover, de dag van de uitvaart.

Alles gaan we lopend doen, met behulp van de rijdende baar van de begraafplaats. Als mevrouw uit haar huis is gedragen begeleiden haar man, zoon en vier andere mannen van de familie haar naar de overkant. Daar staan al heel veel bloemen op haar te wachten. We zetten de kist van mevrouw op het podium en alle bloemen worden er omheen gelegd. De mensen die komen hebben ook nog heel veel bloemen mee. Een ware bloemenzee.
Het afscheid is warm, liefdevol en heel persoonlijk, met een lach en een traan. Na al die mooie woorden, prachtige foto's en muziek gaan alle genodigden naar buiten om een haag te vormen. De familie begeleidt mevrouw door deze haag en dan lopen we rustig door de prachtige natuur naar de begraafplaats in het bos. De familie heeft daar eerder in de week al een plekje uitgekozen.
Na nog mooie woorden van een familielid laat de familie, met behulp van touwen, de kist in het graf zakken. In stilte brengt iedereen haar nog een laatste groet door een roos bij haar achter te laten.

In stilte en in liefde afscheid nemen van je geliefde, je moeder en oma, zo persoonlijk en zo mooi.