Een ongeluk, ineens is alles anders

's Morgens vroeg lees ik op een nieuwspagina op de telefoon dat de avond ervoor een ernstig ongeluk is gebeurd. Twee jonge jongens zijn daarbij om het leven gekomen. Nog geen vijf minuten later gaat mijn telefoon, een mevrouw die ik al enige tijd ken doordat ik op haar werk al meerdere uitvaarten van cliënten heb begeleid. Dus ik dacht dat het nu ook om een cliënt ging. Maar nee, het ergste is gebeurd, haar zoon is één van de twee omgekomen jongens. En dan de vraag of ik de uitvaart wil begeleiden. Uiteraard wil ik dat. We spreken een tijd later op de dag af. Als ik bij hun thuis kom voel ik het intense verdriet, het ongeloof en de wanhoop. We geven elkaar eerst een dikke knuffel. Hun zoon is nog in het mortuarium van het ziekenhuis, hij moet nog verzorgd worden en de ouders vragen of ik dat wil gaan doen. Zij kunnen het niet aan weer naar het ziekenhuis te gaan waar ze die ochtend hun zoon hebben gezien in het mortuarium. Samen met mijn collega van het verzorgingsteam verzorg ik de jongen. We doen er alles aan om hem zo mooi mogelijk in zijn kist te leggen. Wat is het emotioneel wanneer zijn ouders en zus hem weer zien, in zijn stoere kleding. Zo onwerkelijk dat hij daar zo stil ligt, maar ook zo dankbaar dat hij er zo mooi en vredig uitziet.

De dagen erna gaan we alles doen om een afscheid te maken. De kaart maken we bij de drukker, dan kan alles direct zo gedaan worden zoals zijn ouders dit willen. De muziek waar hij zo gek op was wordt met zorg uitgezocht. Zijn ouders en zus, zijn beste vriend en vriendin schrijven een prachtige tekst om voor te dragen tijdens zijn uitvaart.  En elke dag is er voor iedereen gelegenheid om afscheid van hem te nemen. Wat een warmte en een liefde.

De dag van de uitvaart. Een bloemenzee om hem heen, veel van zijn persoonlijke spulletjes. En heel, heel veel mensen die afscheid van hem komen nemen. Ik lees namens de ouders en zus hun brief aan hun zoon en broer voor. Zijn beste vriend, wat deed hij het goed en ook zijn beste vriendin. Wat mooi dat ze zelf hun verhaal en gedicht voor hebben kunnen dragen.

Na een intense condoleance brengen we deze bijzondere, lieve en zorgzame jongen in besloten kring naar zijn laatste rustplaats. Zijn vrienden begeleiden hem tijdens dit laatste stuk. Bij het graf zijn mooie woorden en vele tranen het laatste afscheid van een zoon, broer, kleinzoon, neef, vriend.