Zijn eigen plek

Jan was een kunstenaar. Zoals een spreker bij de uitvaart het zei: “Wat Jan zag konden zijn handen maken.” Prachtige beelden maakte hij, maar ook renoveerde hij graag auto’s. Dit alles deed hij op de deel van hun boerderij.

Jan was nog maar 2 maanden ziek toen hij overleed. In die 2 maanden hebben hij en zijn vrouw goede gesprekken gehad over de wensen rondom zijn overlijden en de uitvaart. Het was voor Jan dan ook duidelijk dat hij na zijn overlijden op de deel opgebaard wilde worden. Zijn vrouw bedacht dat ze nog wel een paar grote witte platen had om voor de kasten met gereedschap neer te zetten. Maar dat was niet de bedoeling. Jan wilde tussen zijn spullen zijn en die moest je juist kunnen zien.

En zo gebeurde het. Op de avond dat Jan overleden is belde zijn zoon mij op. Ik ben er direct naartoe gegaan en we hebben samen met de echtgenote en een nicht Jan verzorgd. Hij lag op hun eigen bed in de slaapkamer. Daar is hij de eerste nacht ook gebleven. De volgende dag heeft de familie een kist uitgezocht. Een prachtige handgemaakte steigerhouten kist met touwen als handvatten. Toen deze aan het einde van de dag gebracht werd hebben we Jan naar zijn geliefde plek op de deel gebracht. Een stoere man in een stoere kist op een stoere plaats.

Twee van zijn prachtige bronzen beelden werden bij hem neergezet. Zijn gerestaureerde rode Jeep stond er ook. En schitterende bloemstukken stonden om hem heen. Jan bleef op zijn eigen geliefde plek tot op de dag van de uitvaart. Zijn gezin kon naar hem toe gaan wanneer ze wilden en ook de mensen die hem dierbaar waren konden even bij hem komen om afscheid te nemen.

En ook de kaart is helemaal naar de hand van Jan gemaakt. De zoon is de tuin in gegaan om met de prachtige luchten die er die dag waren een foto te maken van één van de beelden van Jan.

Persoonlijker kan het eigenlijk niet.