Afscheid van een grote John Deere fan

uitvaartverzorging Westerbork

's Morgens om half 5 gaat de telefoon. Ik krijg het bericht dat de zoon van de dame die ik aan de telefoon had die nacht was overleden. Haar zoon was nog maar 19 jaar. Altijd een grote schok als ik zo'n telefoontje krijg. Een geperforeerde blinde darm was de oorzaak. Niet te geloven dat dit mogelijk is, maar helaas blijkt het wel zo te zijn. "Kirsten, wij wonen in een plaatsje boven Leeuwarden, is dat niet te ver voor jou?" Okee, eerst maar eens even kijken waar het precies ligt. Inderdaad een behoorlijke afstand. Maar wat is afstand en tijd als een familie mij, via mijn website gevonden en gekozen, vraagt om de uitvaart van hun zoon en broer te begeleiden. Nadat de moeder mij wel drie keer gevraagd heeft of het echt niet te ver was en ik haar heb kunnen overtuigen dat dit niet zo is en dat ik er ook de tijd voor heb, hebben we voor een paar uur later afgesproken bij hen thuis.

Toen ik daar kwam trof ik drie zeer verdrietige, maar ook erg vermoeide mensen aan. Ze zaten al 3 weken bij zijn bed en met altijd de hoop op een goede afloop in hun hart. En dan nu dit. Voordat ik naar hun toe ging had ik al geregeld met mijn vervoerder dat zij de jongen op zouden halen uit het ziekenhuis en naar huis zouden brengen. Daardoor kon de familie rond half 12 hun zoon en broer weer thuis laten komen. Dit is ook het enige dat we deze dag gedaan hebben. Toen de jongen in de huiskamer lag opgebaard ben ik weg gegaan. Zij hadden de tijd nodig om bij hun zoon en broer te kunnen zijn en ook een beetje tot rust te komen. We hebben voor de volgende dag afgesproken om de kaart te gaan maken.

Zijn moeder had aan mij gevraagd of het ook mogelijk was om een John Deere groene kist te laten maken. Na wat telefoontjes naar een kistenleverancier kwam het positieve antwoord. Zolang de kist er nog niet was zou de jongen op een opbaarplank in de huiskamer opgebaard worden. Dit vonden zijn ouders en broers zo mooi dat we de John Deere groene kist wel hebben laten komen, maar die heeft tot de dag voor de uitvaart naast hem gestaan. De gele John Deere stickers erop maakte het plaatje compleet.

Er was al een keer gezegd dat het wel geweldig zou zijn als er in de stoet ook een paar John Deere tractoren mee zouden rijden. Maar de familie had niet de energie en de zin om dit zelf te organiseren. Niet veel later kwam hen al ter ore dat er vrienden waren die hetzelfde plan hadden opgevat en dit georganiseerd hadden.

Op de dag van de uitvaart stonden er wel 23 trekkers en 2 vrachtwagens in het dorp klaar om achter de jongen aan naar het crematorium te rijden. Een filmmaker heeft de stoet op bewegend beeld vastgelegd, wat een indrukwekkende gezicht was het. De organisatie had zelf contact gezocht met het crematorium om te regelen dat er ook een paar tractoren naast ramen van de aula konden staan. En er konden zelfs John Deere vlaggen bij het crematorium opgehangen worden aan de vlaggenmasten. Wat geweldig dat iedereen zo meedenkend en meewerkend is geweest.

Zo'n geliefde jongen met zoveel vrienden en kennissen. Deze lieve mensen hebben de wens van de familie uit doen komen en de grote John Deere fan zijn tractoren gegeven bij zijn laatste rit.