Afscheid nemen bij leven

Mijn telefoon gaat, het is een meneer die mij vraagt of ik de komende dagen aanwezig ben. Ja, dat ben ik. Meneer legt uit dat zijn zus van in de 80 aan het einde van de week komt te overlijden op een door haar gekozen tijdstip en ze willen graag dat ik de uitvaart begeleid. Mijn rol in het geheel zal heel minimaal zijn, ze willen zoveel mogelijk zelf doen. Dat is natuurlijk geen enkel probleem. Later op de dag spreken we af op mijn kantoor om alles rondom de uitvaart verder te bespreken.

Meneer vertelt wat de uitvaartwensen van zijn zus zijn. Mevrouw heeft aangegeven om afscheid van iedereen die haar lief is te nemen, de middag voordat ze komt te overlijden. Ze wilde in het plaatselijke café haar afscheid. Haar wens is om de brancard waar zij op lag op het biljart te plaatsen, want zoals dat vaak gaat in het dorp en de uitvaart is in het café, dan staat de kist op het biljart, en dit wilde zij ook. We hebben diezelfde middag een wensambulance geregeld en uitgelegd wat de wensen van mevrouw zijn. Dit was geen enkel probleem.

Mevrouw had haar eigen kaarten al laten maken en drukken en deze gingen dezelfde middag nog op de post om zo de mensen uit te nodigen voor haar afscheid, waar zij zelf dus nog bij zou zijn.

Een andere wens was dat mevrouw opgebaard zou worden in haar eigen huis en gekoeld werd door middel van graszoden. Dit was voor mij de eerste keer dat ik dit mocht doen, dus ik ben mij eerst maar eens in gaan lezen. Ik heb de benodigde materialen gekocht om te zorgen dat het gras goed zou groeien (zoals aangegeven stond op verschillende websites). De familie heeft zelf gezorgd voor graszoden en een daarvoor speciaal gemaakte bak waar het gras in zou komen. Ze wilden dat de mand waar mevrouw in kwam te liggen op grote keien uit haar eigen tuin zou komen te staan. Omdat ik geen ervaring had wist ik uiteraard niet wat mij te wachten zou staan en hoe het er allemaal uit zou gaan zien.

Na het afscheid van haar dierbaren is mevrouw aan het einde van de dag rustig ingeslapen. Toen ik bij haar huis aankwam waren medewerkers van de thuiszorg haar al aan het verzorgen, mensen die een hele tijd dichtbij haar hebben gestaan toen het haar alleen niet meer lukte. Toen mevrouw helemaal gewassen en aangekleed was zijn twee mensen uit de buurt die de bak met de graszoden hadden gemaakt gekomen en hebben we met z’n allen alles zo gemaakt zoals de wens van mevrouw was. De keien uit haar tuin werden met zorg uitgezocht en haar mand met haar wade werden er zo opgezet dat alles goed stevig stond. Ik kan niet anders zeggen dat, toen mevrouw in haar wade lag, het er heel mooi uitzag. Er is met veel zorg en liefde gezorgd dat haar wensen rondom haar overlijden en haar uitvaart uit konden komen.

Op de dag van de uitvaart zag mevrouw er nog heel mooi uit en heeft het koelen met behulp van graszoden dus echt goed gewerkt.

Geen brommende motor van de koeling, alleen maar rust en natuur.